Integracja sensoryczna to zdolność dziecka do odczuwania, rozumienia i organizowania informacji dostarczanych przez zmysły z otoczenia oraz z własnego organizmu. Mówiąc w skrócie, integracja sensoryczna pozwala segregować, porządkować i składać razem pojedyncze bodźce w pełne funkcje mózgu. Gdy funkcje te są zrównoważone, motoryka ciała łatwo dostosowuje się do otoczenia, umysł łatwo przyswaja informacje, a „dobre” zachowanie pojawia się w sposób naturalny.
Kiedy informacje są nieprawidłowo przetwarzane, nasz system nerwowy reaguje niewłaściwie, a to – w efekcie końcowym – może prowadzić do rozwinięcia się trudności szkolnych, zaburzeń snu, problemów z koncentracją uwagi i innych. Dysfunkcje integracji sensorycznej mają negatywny wpływ na rozwój społeczny i emocjonalny człowieka.
Terapia integracji sensorycznej polega na ukierunkowanej zabawie. Balansowanie na granicy możliwości dziecka poprawia organizację ośrodkowego układu nerwowego i wpływa na zmianę zachowania w sferze motorycznej i emocjonalnej. Poprawia ponadto funkcje językowe i poznawcze, a co najważniejsze – pozwala osiągnąć lepszą efektywność procesu uczenia się i wzmacnia procesy nerwowe leżące u podstaw tych umiejętności. W przyjaznym i bezpiecznym otoczeniu dziecko uczy się w sposób efektywny, automatycznie przetwarzać i wykorzystywać wrażenia sensoryczne.
Jest to metoda polecana każdemu dziecku, ponieważ wspomaga prawidłowy rozwój psychoruchowy, a przy tym jest świetną zabawą. Metoda integracji sensorycznej wpływa między innymi na:
Integracja sensoryczna jest również przeznaczona dla dzieci z problemami związanymi z zaburzeniem integracji bodźców sensorycznych. Metoda integracji sensorycznej jest także wykorzystywana, jako forma profilaktyki ewentualnych trudności w uczeniu się i problemów rozwojowych oraz forma wspomagania prawidłowego rozwoju dzieci.
Naukowcy udowodnili, że około 50% zdolności uczenia się rozwija się do czwartego roku życia, a dalsze 30% przed ukończeniem ósmego roku. W tym okresie powstają główne drogi nerwowe, umożliwiające naukę przez całe życie. Będą się one tworzyć nadal, jednak podstawy rodzą się w tym czasie. Aktywność ruchowa spełnia, więc kluczową rolę w procesie rozwoju młodego człowieka, a szczególnie małych dzieci. Badania wykazały, że już 15 minut kołysania, masowania, turlania i głaskania wcześniaka wykonywane czterokrotnie w ciągu dnia, znacznie poprawia jego koordynację ruchową i co się z tym wiąże, zdolność uczenia się. Dzieje się tak, gdyż stymulowany jest tzw. układ przedsionkowy. Dzięki regularnemu uprawianiu ćwiczeń fizycznych, w sposób znaczący stymulowany jest rozwój mózgu dziecka.
Przykładowo: